10. Dag 6. Oedo Paradise Island.
Vandaag gaan wij eens flink de toerist uit hangen. Gewapend met fototoestel, westers uiterlijk, geen woord Koreaans kunnen.
We hebben vandaag een tripje naar Oedo Paradise Island. Dit is een prive eiland, dat nu tentoongesteld wordt. Het eiland is beladen met flora en fauna, wat volledig in de smaak van de eigenaars ligt.
Het begint bij een rondvaartboot vanaf Geoje-Do. In eerste instantie lijkt het allemaal braaf en onschuldig,,, tot de boot vertrekt.
Er staat de hele tijd al zo'n carnavals mannetje bij de kapitein, eerst dacht ik dat hij mischien niet 100% was. Later pakt hij een microfoon, zet een Karaoke apparaat aan en begint te vertellen over wat wij allemaal om ons heen zien. Dit met met overweldigende echo van de Karaoke set, en met veel te harde volume heb ik moeite om mijn oren open te houden!
Gelukkig zijn we bij het Paradise Island, een hele klim naar boven voor mijn revaliderende rug! Maar goed, moeder is ook mee en zij heeft het nog veel zwaarder.
Toen ik een beeld van het eiland kreeg, fantaseerde ik met Dennis wat wij zouden doen met zo'n groot eiland. Dit eiland is tenslotte 1 grote tuin, die ik wel redelijk mooi vond. Het punt is dat ik gewoon in iemands tuin stond en andere dingen mooi vind om in zo'n tuin te zetten, hoe het eruit zag was puur de smaak van de bewoners. Dus heb ik er ook niet veel foto's van gemaakt.
Echter wel bijzonder om te zien wat mensen ermee doen. Nu is het flink toeristisch geworden, en na een kleine calculatie van het aantal bezoekers is het toch goede handel.
Langzaam hebben we genoeg van het eiland en gaan naar de steiger van de rondvaartboot. Het wemelt er van de mensen die staan te wachten.
Intussen hoop ik niet dat we weer zo'n kletsmajoor aan de microfoon hebben. En die hebben we dus wel, en ook nog dezelfde vent! Nu was hij min of meer wel uitgesproken en vertelde gelukkig minder veel.
Tenslotte deed hij 3x een scheepshoorn na met zijn stem in de microfoon.
Regelmatig zie je de broers vragen of je honger hebt. Ze wrijven met hun hand over hun buik en vragen aan ons, hungry?
We rijden.... zoekend naar een slangenvis restaurant, langs een museum. De mannen moeten uitstappen en het gaan bekijken. Het valt wel op dat als er naar iets gekeken moet worden, de vrouwen in de auto blijven zitten.
Een openluchtmuseum van een beroemde Koreaanse dichter. Dit was de plek waar de dichter woonde.
We vinden een slangenvis restaurant! Bij nader inzien blijkt het gewoon zeepaling/zee aal te zijn.
Wederom met een B.B.Q. en pakketjes maken, nu met vis. De palingen worden in rap tempo gebakken, en ik ben ook een viseter, dus de schalen waren al gauw leeg. Snel bestelde de 2e broer een xtra schaal, en deze werd nogal vers klaargemaakt. Er ligt een stukje paling van 10 cm op de serveerschaal te kronkelen, en Ryu gilt dat ie nog leeft."Aah! hij bewoog, ik zag het! ik hoef niet meer hoor!
Ga een peukje roken buiten en Dennis loopt mee. Bij het water zien we vissers die net zijn aangekomen, en hun vis aan wal brengen. Dit is een mooi gezicht en maak wat foto's. Het wordt donker en gaan naar huis.
Gelukkig zijn we bij het Paradise Island, een hele klim naar boven voor mijn revaliderende rug! Maar goed, moeder is ook mee en zij heeft het nog veel zwaarder.
Toen ik een beeld van het eiland kreeg, fantaseerde ik met Dennis wat wij zouden doen met zo'n groot eiland. Dit eiland is tenslotte 1 grote tuin, die ik wel redelijk mooi vond. Het punt is dat ik gewoon in iemands tuin stond en andere dingen mooi vind om in zo'n tuin te zetten, hoe het eruit zag was puur de smaak van de bewoners. Dus heb ik er ook niet veel foto's van gemaakt.
Echter wel bijzonder om te zien wat mensen ermee doen. Nu is het flink toeristisch geworden, en na een kleine calculatie van het aantal bezoekers is het toch goede handel.
Langzaam hebben we genoeg van het eiland en gaan naar de steiger van de rondvaartboot. Het wemelt er van de mensen die staan te wachten.
Intussen hoop ik niet dat we weer zo'n kletsmajoor aan de microfoon hebben. En die hebben we dus wel, en ook nog dezelfde vent! Nu was hij min of meer wel uitgesproken en vertelde gelukkig minder veel.
Tenslotte deed hij 3x een scheepshoorn na met zijn stem in de microfoon.
Regelmatig zie je de broers vragen of je honger hebt. Ze wrijven met hun hand over hun buik en vragen aan ons, hungry?
We rijden.... zoekend naar een slangenvis restaurant, langs een museum. De mannen moeten uitstappen en het gaan bekijken. Het valt wel op dat als er naar iets gekeken moet worden, de vrouwen in de auto blijven zitten.
Een openluchtmuseum van een beroemde Koreaanse dichter. Dit was de plek waar de dichter woonde.
We vinden een slangenvis restaurant! Bij nader inzien blijkt het gewoon zeepaling/zee aal te zijn.
Wederom met een B.B.Q. en pakketjes maken, nu met vis. De palingen worden in rap tempo gebakken, en ik ben ook een viseter, dus de schalen waren al gauw leeg. Snel bestelde de 2e broer een xtra schaal, en deze werd nogal vers klaargemaakt. Er ligt een stukje paling van 10 cm op de serveerschaal te kronkelen, en Ryu gilt dat ie nog leeft."Aah! hij bewoog, ik zag het! ik hoef niet meer hoor!
Ga een peukje roken buiten en Dennis loopt mee. Bij het water zien we vissers die net zijn aangekomen, en hun vis aan wal brengen. Dit is een mooi gezicht en maak wat foto's. Het wordt donker en gaan naar huis.
Reacties