7. Dag 3. Vissen en spaghetti.
We moeten erg vroeg opstaan vandaag want de vissen wachten niet!
De oudste broer heeft een boot gehuurd met schipper, en die komt bij geheime visplekjes.
Het is februari en het vriest hier en daar. De broers pakken mij daarom ook goed in.
De broers hadden ook nog een vismaatje meegenomen om de kosten wat te delen.
Wat restjes eten van de vorige dagen nemen we mee om niet te verhongeren.
Onder andere; sushi, stukjes kip, thee en koffie.
De tolk gaat niet mee met ons en blijft bij Ryu en Dennis. Bij vissen heb je haast geen taal nodig, als
je maar handen en voeten hebt!
Ik als zoetwatervisser ben inmiddels heel wat gewend met regen, kou, etc. Zij weten ook niet of ik me als een mietje
ga gedragen tijdends zo'n winters vistochtje.
........oke! Zeevissen is een ander verhaal. Op open zee zit je alleen maar in de wind, en golven die je over het dek gooien.
Ik heb van de broers een speciaal viszwemvest gekregen, hiermee kun je 48 uur blijven drijfen! Als je dan nog leeft.
Meteen snapte ik waarom zij dat hebben. De kans dat je overboord slaat is erg groot, het water in februari is ijzig koud.
Al met al viel het mij reuze mee! 2 lullige visjes gevangen en die moesten worden opgegeten , en wel terplekke!
Dat was natuurlijk een primeur voor mij want ik ben toch wel gewend dat vis, zeker zelf gevangen, eerst gebakken wordt.
De oudste broer vist op een moeilijk vangbare vis; Black Porgy ,wij zeggen; zeebaars.
Deze is erg duur want zo'n vis is erg moeilijk te vangen , en ook nog erg lekker. In restaurants kan de prijs wel oplopen naar een paar
honderd euro per vis!!!
'S avonds zit de familie bij ons in het appartement. We gaan spaghetti voor ze maken, en Korea moet voetballen, dus dat gaan wij zien.
De spaghetti vonden de meesten wel lekker, hier en daar een raar gezicht, want alles komt op een bord, en eten met een vork?
Verder op de avond vertelden de zussen nog wat anekdotes over vroeger. We hebben veel moeten lachen om de verhalen.
Ryu en ik geven de 2 zussen die er zijn een schoudermassage, wat zij erg vreemd vonden.
Aan hun schouders te voelen waren deze toch echt overbelast, en geen beweging in te krijgen. Natuurlijk zijn de zussen niet de jongsten
meer, maar zo erg had ik het niet verwacht.
De tweede broer is erg moe en doet zijn ogen dicht. Zomaar ergens gaan liggen en slapen is heel normaal in Korea.
Wij waren natuurlijk al heel vroeg op, dus het is te begrijpen.
De oudste broer heeft het iedere keer over Hugging. Hij wil de Nederlandse knuffel bij aankomst en vertrek gebruiken.
Je schoenen trek je uit bij de voordeur. Op sokken verder of sloffen. Dus zij hebben in de badkamer plastic slofjes om geen natte voeten te krijgen.
Dat weet ik en ben het nog niet gewend, dus bij een bezoek aan het toilet loop ik pardoes met de badkamersloffen de huiskamer in...
Meteen lachen ze mij uit om die gekke gewoonte van mij. (tja, ik ben iedere keer in en uit stappen gewoon niet gewend)
We breien een eind aan de dag want iedereen is moe, de oudste broer wil Huggy, en dat krijgt ie.
Morgen haalt de oudste broer ons op voor Lunar.
Wat restjes eten van de vorige dagen nemen we mee om niet te verhongeren.
Onder andere; sushi, stukjes kip, thee en koffie.
De tolk gaat niet mee met ons en blijft bij Ryu en Dennis. Bij vissen heb je haast geen taal nodig, als
je maar handen en voeten hebt!
Ik als zoetwatervisser ben inmiddels heel wat gewend met regen, kou, etc. Zij weten ook niet of ik me als een mietje
ga gedragen tijdends zo'n winters vistochtje.
........oke! Zeevissen is een ander verhaal. Op open zee zit je alleen maar in de wind, en golven die je over het dek gooien.
Ik heb van de broers een speciaal viszwemvest gekregen, hiermee kun je 48 uur blijven drijfen! Als je dan nog leeft.
Meteen snapte ik waarom zij dat hebben. De kans dat je overboord slaat is erg groot, het water in februari is ijzig koud.
Al met al viel het mij reuze mee! 2 lullige visjes gevangen en die moesten worden opgegeten , en wel terplekke!
Dat was natuurlijk een primeur voor mij want ik ben toch wel gewend dat vis, zeker zelf gevangen, eerst gebakken wordt.
De oudste broer vist op een moeilijk vangbare vis; Black Porgy ,wij zeggen; zeebaars.
Deze is erg duur want zo'n vis is erg moeilijk te vangen , en ook nog erg lekker. In restaurants kan de prijs wel oplopen naar een paar
honderd euro per vis!!!
'S avonds zit de familie bij ons in het appartement. We gaan spaghetti voor ze maken, en Korea moet voetballen, dus dat gaan wij zien.
De spaghetti vonden de meesten wel lekker, hier en daar een raar gezicht, want alles komt op een bord, en eten met een vork?
Verder op de avond vertelden de zussen nog wat anekdotes over vroeger. We hebben veel moeten lachen om de verhalen.
Ryu en ik geven de 2 zussen die er zijn een schoudermassage, wat zij erg vreemd vonden.
Aan hun schouders te voelen waren deze toch echt overbelast, en geen beweging in te krijgen. Natuurlijk zijn de zussen niet de jongsten
meer, maar zo erg had ik het niet verwacht.
De tweede broer is erg moe en doet zijn ogen dicht. Zomaar ergens gaan liggen en slapen is heel normaal in Korea.
Wij waren natuurlijk al heel vroeg op, dus het is te begrijpen.
De oudste broer heeft het iedere keer over Hugging. Hij wil de Nederlandse knuffel bij aankomst en vertrek gebruiken.
Je schoenen trek je uit bij de voordeur. Op sokken verder of sloffen. Dus zij hebben in de badkamer plastic slofjes om geen natte voeten te krijgen.
Dat weet ik en ben het nog niet gewend, dus bij een bezoek aan het toilet loop ik pardoes met de badkamersloffen de huiskamer in...
Meteen lachen ze mij uit om die gekke gewoonte van mij. (tja, ik ben iedere keer in en uit stappen gewoon niet gewend)
We breien een eind aan de dag want iedereen is moe, de oudste broer wil Huggy, en dat krijgt ie.
Morgen haalt de oudste broer ons op voor Lunar. 
Reacties