Kyung en Korea

(Dit is het bericht van vorig jaar 2007, wat ik naar mijn Nederlandse familie heb gestuurd) Hallo familie! Bij deze, wederom een klein verslag van een bijzondere gebeurtenis. Jullie hebben vast al iets gehoord van de zoektocht. Sinds mijn 16e ben ik een beetje op zoek geweest naar mijn roots. Het is een poos stil geweest, en had de moed al wat verloren om hier nog energie in te steken. Dennis, van "Aion Tele.com" , "die zijn goederen in Korea koopt, heeft dus toevallig zaken te doen met Korea en moet daarvoor ook naar Korea toe. Ongeveer een half jaar geleden vroeg hij mij of ik nog steeds vraag had naar familie, en dat hij het dan zou proberen. Enkele weken geleden was er weer een zakenreis en vakantie geboekt, en Dennis, Ryu en Jeajin met het vliegtuig naar Korea. Krijgt Dennis in het vliegtuig een E-mail van de KSS (Korean Social Service) dat er een postpakketje met foto's was verstuurd naar Wereldkinderen in Den Haag. De familie is gevonden en zijn tot zov...

Vanaf het moment dat er nieuws is vanuit Korea, beginnen de zware tijden voor mij. Zal het postpakketje wel aankomen? Hoe zullen ze eruit zien? Wat zal er door hun heengaan? Zitten zij wel te wachten op mij? Het eerste wat ik moest doen was contact opnemen met een medewerkster van Wereldkinderen. Het postpakketje zou via Wereldkinderen naar Ryu en Dennis gestuurd worden, maar Ryu en Dennis zitten nu in het vliegtuig en komen pas over een week terug. Zolang kan ik natuurlijk niet wachten en Dennis adviseerde om via de contactpersoon het pakketje naar mijn adres te laten sturen. Toen ik bericht kreeg van Wereldkinderen, hadden zij het postpakketje reeds naar mijn adres gestuurd. Natuurlijk ben ik gewoon aan het werk, dus moest ik het pakketje na mijn werk ophalen op het postkantoor. Vanaf mijn werk in Heerenveen reed ik met een collega mee waar ik mijn verhaal aan vertelde, en die besloot extra hard te gaan rijden om op tijd bij het postkantoor te zijn. Dankzij zijn vliegensvlugge actie ...

Zoals ik een man ben met stalen zenuwen, komt het gebeuren gevoelsmatig toch wel heel dichtbij. Mijn moeder wilde mij graag naar Schiphol brengen en zijn ruim op tijd vertrokken. Voordat we vlogen dwaalden wij nog urenlang bij de gate rond en hebben nog wat souvenirs gehaald en gegeten. De tijd verstreek tergend langzaam. Voor mij de eerste vliegreis sinds 30 jaar. Wel stoer hoor, zo,n vliegtuig die je met 1000km/u naar Korea brengt! Uiteindelijk geen oog dicht gedaan tijdens de reis. Duizelig van het lange zitten, wachten we op onze koffers die vanaf een lopende band arriveren. Goed op onze bagage lettend lopen we richting de uitgang. De Koreaanse taxichauffeurs zijn soms zo behulpzaam dat ze in staat zijn om met jou koffer ergens anders heen te lopen. Met een taxibusje van Inch-On Airport naar Seoul. Buiten Inch-On doe ik mijn eerste indrukken op van het ruige kleiland. Nog half slapend van de reis naderen we langzaam Seoul. Dennis had zijn zakenhotel "Bleu Pearl...

-De oudste zus die samen met ons naar Geoje-Do gaat- De snelle ferry meert aan in de haven van Okpo. Mensen beginnen op te staan en hun spullen te verzamelen. Ik voel me opgelaten, raar, nieuw, anders, toeristisch, bijzonder, onzeker, zenuwachtig en nog steeds aan het dromen. Het voelt alsof ik zometeen een overvolle concertzaal binnenstap als artiest. In de ferry zat ik na te denken over de openingszin die ik zou gebruiken zodra ik zou uitstappen, echt iets ludieks kon ik door de zenuwen niet bedenken, maar besloot om als eerste om het hoekje te kijken, en dan tevoorschijn springen en "yeah" roepen! Nog steeds geloof ik het niet, en spiek door de ramen van de ferry om alvast een glimp van enig familielid op te vangen. We spreken af dat Dennis met de filmcamera alvast vooruit gaat om de "happening" te filmen. Ben ik in de ferry druk aan het zoeken naar mijn koffer, die Ryu en de oudste zus, natuurlijk al meegenomen hadden. Dus ik begin mij druk te maken dat mijn k...

We krijgen als eerste een drankje met kaneelsmaak, wel lekker! En de broers proberen wat te praten met ons via de tolk. Ik haal de kalenders die ik heb laten maken uit mijn rugzak, en geef die aan de broeders en zusters. Gretig graaien ze naar de kalenders om er een te bemachtigen. Op de kalenders staan Ryu en ik in onze eerste jaren bij de Nederlandse ouders. Ryu geeft pyama,s aan de zussen. Aan de moeder geef ik namens mijn ouders 3 tegeltjes met Makkummer schilderkunst, inclusief echtheidscertificaat. Op elk tegeltje staat een ander schildering met een molen erop afgebeeld. Deze eerste dag met de familie verliep goed maar verschrikkelijk vermoeiend. Dat komt mede door de lange reis en de eerste indrukken en geluiden van de familie. Ik besef dat een groot doel bereikt is, en geloof het nog steeds niet. Langzaam zie ik gelijkenissen tussen mij en de familieleden. Een soort spiegel maar dan anders. De zussen en broers vertonen allemaal trekjes die ik ook heb, dat is wat ik onder ande...

De volgende dag worden we inderdaad op de afgesproken tijdstip opgehaald door de familie. Als eerste trekt de tweede broer Tae Jin de koelkast open om te kijken of die al gevuld is. Wij waren de vorige avond laat pas naar het appartement gegaan, die we nog niet eerder gezien hadden. We rijden meteen naar de Home Plus supermarkt. Eigelijk een groot winkelcentrum. Ook letten wij erop dat de Kims niet alles gaan betalen voor ons, wat niet meevalt! Onze eigen boodschappen kunnen we best zelf betalen, en staan er ook op dat wij dat doen. Wat er toen volgde bij de kassa was hilarisch! De tweede broer had zich al vooraan bij de kassa geplant om te betalen. Wij hadden het door en verzonnen een smoes om hem bij de kassa weg te krijgen! We moeten een grote doos hebben voor onze spullen, verzonnen we, en ik probeer de tweede broer mee te sleuren. Ryu mijn zus schreeuwde tegen de kassajuffrouw dat hij niet mocht betalen en het werd duwen en trekken. Uiteindelijk verloren we de strijd. Maar de Kims...